Amsterdam: rustiger op zaterdag dan Kampen op zondag

Ik hou van Amsterdam. Ik kom er graag om, wat ik noem, ‘even een frisse neus te halen’.

Toeristen Tsunami
Daarnaast ben ik de onderneming ‘Kampen and Beyond’ gestart: hét alternatief voor het drukke Amsterdam. Gezien de toenemende berichtgeving over de toeristen tsunami die Amsterdam teistert, lijkt het dat ik een gouden formule in handen heb. Vanuit beleidsmatige kant is er inmiddels een term voor de vernietigende massa toeristen:  ‘Overtourism’. Toerisme moet daarbij steeds meer bezien worden in het licht van een ‘Circulaire Economie’, ‘Duurzaamheid’ en ‘Spreiding’.

Dagje Amsterdam
Afgelopen zaterdag was ik met twee vrienden een dagje in Amsterdam en kon ik ervaren hoe de vlag erbij hangt. Wij gingen voor

  • Wandelen
  • Eten & Drinken
  • Cultuur

Entree
We stapten iets na tienen uit op Amsterdam Amstel. Een mooi, schoon stationnetje met overkapping waar een gure wind geen kans krijgt. Bij de uitgang worden we meteen getrakteerd op de rivier de Amstel. Vanaf de Berlagebrug heb je een prachtig uitzicht op deze weidse rivier en de stad die aan haar voeten ligt. Er was volop bedrijvigheid van kanoërs en roeiers, een mooi dynamisch en sportief schouwspel.

Unieke architectuur en rust
We wandelen vervolgens door de Rivierenbuurt en de Pijp. De architect Berlage en de architecten van de Amsterdamse School hebben hun stempel gedrukt op dit gedeelte van Amsterdam. We verwonderen ons over de monumentaliteit en schoonheid van deze expressieve baksteenarchitectuur: het Hollandse equivalent van Gaudi. Een stad in een stad en opmerkelijk rustig. Kampen op zondag is drukker!

Het naderen het middaguur, we eten een harinkje ‘to go’, bij Vis op Zuid aan de Maasstraat en gaan dan lunchen bij Café Goos even verderop. Cappuccino & Oma Bob’s Kalfskroketten, we like!

Cultuur
Na de lunch wandelen we langs het Sarphatipark, het zonnetje schijnt, het leven is goed. In de Utrechtsestraat stuiten we op een Walhalla voor platenliefhebbers: Concerto. Mijn maat koopt een plaat van good old Bo Diddley. In dezelfde straat een hele fijne boekwinkel met een ruim assortiment aan buitenlandse literatuur: Zwart op Wit. Voor iemand uit de provincie een buitenkans! Voor een tientje koop ik het boek van Olivier Bourdeaut ‘En attendant Bojangles’. Ik wil mijn Frans weer ophalen en deze novelle lijkt mij daarvoor geschikt. Ik maak nog even een kletspraatje met de verkoopster, die mij weet te vertellen dat het een zeer goed boek is. Na haar moederlijk advies met knipoog ‘dat we ons moeten gedragen’, wandelen we naar museum Willet-Holthuysen, gelegen in de Grachtengordel.

Het museum Willet-Holthuysen is vernoemd naar de 19e eeuwse bewoners van dit grachtenpand. Zij bepaalden per testament dat het huis toegankelijk gemaakt moest worden voor publiek. In het introductiefilmpje van het museum wordt verteld dat de bezoekersaantallen in het begin tegenvielen, gemiddeld drie personen per dag. Er is niet veel veranderd dacht ik…Wat zijn er weinig mensen en wat ongeloofelijk jammer. Dit museum verdient meer!

Bij de kassa hoor ik een Amerikaanse bezoeker precies hetzelfde zeggen. Min of meer per toeval is ze dit museum tegengekomen. En passant geeft ze nog wat adviezen hoe het museum zich beter op de kaart kan zetten. De reactie achter de balie: ‘We are working on it’.

Eten en Drinken
We wandelen langs de grachten, richting de Jordaan en passeren de hippe ‘Negen Straatjes’, geliefd bij het winkelend publiek. Nog steeds vind ik Amsterdam niet overdreven druk. De Oudestraat in Kampen is op zaterdag drukker. Mijn vriend vertelt dat zijn vrouw en kind de dag ervoor hier ook waren en een stroopwafel hebben gegeten van 3,50 per stuk. Daar moeten we om lachen.

  • Groen Links
    In de Jordaan loop ik tegen twee jongemannen aan in de jasjes van Groen Links. Ik knoop een gesprekje met ze aan en vraag waar al de toeristen zijn. ‘Je bent in de buurt’, zeggen ze. ‘Nog zo’n honderd meter verderop begint de drukte’. Ik vertel ze dat ik het debat over ‘Overtourism’ met belangstelling volg en bekend ben met partijen als Tours & Tickets en Stephen Hodes van de LAGroup. ‘Ja, die Stephen, die gaat er vaak met gestrekt been in’, is hun commentaar. Vervolgens vertel ik over mijn ervaringen en dat ik graag zou zien dat politiek en marketing meer op positieve acties gericht zouden zijn: Zet een Willet-Holthuysen, een huis Marseille, een Ons’ Lieve Heer op Solder en andere parels op de kaart!
  • Borreltijd
    We naderen vier uur, borreltijd. Op de Noordermarkt eten we nog even een geitensateetje en gaan dan op zoek naar een gezellig café in de Jordaan. En dan merk ik voor het eerst die dag, dat het druk is. Café Thijssen aan de Lindegracht zit bijvoorbeeld vol. Maar is dat nu vreemd in een grote stad, op zaterdag, rond het borreluur? Nee toch? We lopen een stukje verder en komen uit op café De Oranjerie. Een heerlijk bruin café, met terazzovloertje en affiches aan de muur. Aan de tafeltjes worden spelletjes (Triviant) gespeeld en lekker geouwehoerd door jong en oud, man en vrouw, maar nog steeds geen toerist. De voertaal is Amsterdams. Bitterballen kun je hier per stuk bestellen en niet geheel onbelangrijk: een ruim assortiment van bieren op fles en van de tap. We gaan voor een Gerardus Blond van de tap en nemen op deze plek even goed de tijd om, aan de toog, het leven door te nemen…
  • De Wallen
    Op een gegeven moment vinden we weer de discipline om ons plekje te verlaten en gaan we op weg naar de Wallen om te eten. We zijn liefhebbers van de Oosterse keuken en die is daar ruimschoots vertegenwoordigd. Een buitenkans derhalve voor deze drie papa’s die, om de smaakpapillen van hun lieve kroost thuis niet te veel op de proef te stellen, vooral aardappels, groente en vlees gewend zijn. Wandelend over de Zeedijk zien we gezellige cafés en restaurantjes. Mijn vriend wijst me er nog eens fijntjes op dat, ondanks het geklaag over de drukte in dit gebied, het in de jaren 80 een no-go area was voor papa’s: drugs, crimininaliteit en een enorm verpauperde bende. We gaan op de bonnefooi een Vietnamees restaurant in. Helaas blijkt het geen succes: slechte bediening en eten, we kunnen niet anders zeggen. We nemen om deze nare smaak weg te spoelen een afzakkertje in Lokaal ’t Loosje aan de Nieuwmarkt en gaan dan naar huis. Op weg naar Amsterdam CS lopen we over de Oudezijds Achterburgwal, het hart van de wallen en het Red Light District. Het is hier aansluiten in de rij en de massa.  We zien de prostituees, de Casa Rosso, de seks-en coffeeshops en de Nutella bars. Mijn vriend zegt dat het niet zo’n goede keuze was om deze straat te nemen, niet vanwege wat we zien (hij heeft zelfs wel zin in een Nutella wafel), maar vanwege de drukte.

Tot Slot
Ik wil problemen niet bagatelliseren, maar Amsterdam is zoveel meer dan alleen maar de Oudezijds Voorburg- en Achterburgwal. Met dit artikel heb ik dat willen laten zien. Wat mij betreft past Amsterdam ook prima binnen de filosofie van Kampen and Beyond: beyond the bustle of the big city. Ik heb genoeg parels en mogelijkheden in Amsterdam gezien om verbindingen te maken! Wat dat betreft zijn we ook 1 stad, zeker in het perspectief van de toerist. In anderhalf uur zit ik weer thuis op de bank bij vrouwlief met een wijntje en zeg ik dat ik me goed heb gedragen!

Reinier de Wit

Founder Kampen and Beyond

Share Button